Yes! Ons eerste blog!

Nou daar gaat ie dan… Of eigenlijk mijn eerste blog, want ik bijt nu de spits af. In onze  blogs komen allerlei onderwerpen aan bod: van tattoos naar haar, van hygiëne tot drijfveren binnen onze shop en de logica daarachter. Dit eerste blog gaat echter over hoe we zijn ontstaan.

Ik ben Gerrit Grootenhaar, vader van de 3 liefste kinderen op aarde en ons leven onderhoud ik met mijn steun en toeverlaat Lianne. We runnen de zaak met z’n beiden en snappen elkaar nog steeds niet na 18 jaar samenzijn. Dit is ook direct onze kracht en we vullen elkaar goed aan. We zijn allebei grote lijnen denkers. Waar Lianne sterk is op juridisch vlak, ben ik bezig met creatief ondernemen.

Om jullie niet teveel te vervelen zal ik zo kort mogenlijk schetsen hoe Sailors and Crooks is ontstaan. Ik heb niks met drukte en andere menselijke dingen die voor mijn gevoel niet relevant zijn in deze mooie wereld waar zoveel te ontdekken valt. Om die reden wou ik van jongs af aan zwerver worden. Mijn vader bracht vaak grote dozen van zijn werk mee, ik zaagde er een deur in en klapluiken en waande mijzelf alleen op de wereld, in de natuur, in alle rust. Tot de doos in de regen behoorlijk zacht begon te worden en dit misschien toch geen optie was. Op school tekende ik voor schoolkranten, judoblaadjes, ontwierp ik t-shirts en tekende carnavalswagens. Alles gratis en met deadlines, waardoor mijn plezier om in opdracht te tekenen snel verminderde.

Uiteindelijk een opleiding afgerond om boswachter te kunnen worden en stage gelopen bij Staatsbosbeheer. Maar de kans om boswachter te worden is vrij klein door grote wachtlijsten en veel bebouwing. Sleutelen, lassen en metaalbewerking vind ik ook (nog altijd) leuk om te doen en dat werd opgemerkt. Al snel werkte ik bij een technisch bedrijf waar ik alle energie kwijt kon en het niet gek genoeg kon. Totdat ik in slaap viel achter het stuur en pontificaal op een boom ben geknald, waardoor ik een jaar uit de running ben geweest. Daar heb ik de beslissing gemaakt om toch weer wat met mijn creativiteit te gaan doen.

Dit werd een special paint spuiterij en vertakte zich al snel in half reclamebureau en half spuiterij. Daarna heb ik dit opgesplitst in 2 bedrijven, maar al die tijd miste de focus. Toen onze eerste kleine in aantocht was moesten er dingen veranderen. Meer focus minder dingen die niet leiden naar je doel.

Een kameraad kwam langs en die vroeg of tatoeëren niet wat voor me was. Na een nacht wakker liggen en Googlen belde ik hem de volgende dag terug dat het moest gebeuren... Mijn hele netwerk zat al onder de plaatjes en ik had al meerdere tattoos ontworpen. Ik ging mee met vrienden naar een tattooshop om te kijken hoe het in zijn werk ging in de scene. Het verbaasde me hoe sommige tatoeëerders omgingen met hun klanten en hoeveel shops gewoon niet toegankelijk zijn. In ieder geval niet laagdrempelig. Inmiddels snap ik de insteek hiervan. Je moet goed nagedacht hebben over iets wat voor de rest van je leven op je lichaam staat, maar met een dergelijke drempel kom je niet eens toe aan het voorlichten van een (potentiële) klant. Er waren veel tattooshops, maar bij de meeste in omstreken werkte er een tekenaar voor weinig en had de tattooartiest zelf weinig tekenskills. Uiteindelijk ben naar een tattooshop heen gegaan om een apprentice (leerling) te worden, daar kon ik direct een stoel huren en hoefden ze mijn portfolio niet te zien...

Dat was voor mij, na goed vooronderzoek, reden om gewoon te beginnen. Als dit allemaal kan, heb ik genoeg te bieden om een verschil te kunnen maken. Nu “alleen” nog leren tatoeëren. Na 2 Cheyenne tattoomachines te hebben gekocht en een zak vol varkenspoten van een vriendin te hebben gekregen was het tijd. Varkenshuid is heel stug en dood en nog steeds niet te vergelijken met levende huid, maar het was een begin. Ik stuurde een bericht met foto naar mijn kameraad en diezelfde avond stonden er 2 kameraden op de stoep: “Vanavond ga jij ons tatoeëren!” Mijn vrouw was nog niet heel overtuigd na de vorige bedrijven en uberhaupt het hele tatoeëren. Maar ze was die avond naar vriendinnen... Ik had de jongens gezegd dat me dat niet verstandig leek maar na een paar biertjes wordt je een stuk makkelijker. Nadat ik de eerste centimeter inkt gezet had, ontplofte mijn hoofd bijna en ik dacht 2 dingen: waarom zijn er zoveel slechte tattoos en wat is er wel niet allemaal mogelijk? Het leek wel een fineliner! Één van mijn maten zegt: ”Hij kan gewoon tatoeëren! Ik wil een Latijnse tekst op mijn borst!” Maar dat ging me te ver. Na een bak bier en whisky van mijn broertje, die ook was aangeschoven, moest dat toch ook maar gebeuren. Halverwege liet ik mijn machine uit mijn handen glippen en had m’n maat er een paar moedervlekken bij… Ineens vliegt de deur open en staat Lianne daar: ... “En dit wou ik dus juist niet hebben!” En de deur klapte dicht. We moesten er hard om lachen. Het duurde allemaal veeeel te lang en hij was helemaal zwart... Maar ik was niet ontevreden en had de smaak te pakken.

Vanaf hier moest het ophouden met dat geouwehoer en gingen we professionele  stappen zetten. Voor zover mogelijk als startende ‘tatoeëerder”. Toen ik bij mijn ouders thuis vertelde wat ik ging doen, zei mijn Pa, ‘Dat ga je toch niet doen! Dan heb je al die zeelui en boeven over de vloer!” Dat was de naam! Sailors and Crooks!

We gingen aan de slag en hebben de schuur achter ons huis verbouwd tot een ware privestudio. Nu nog een GGD keuring. De eerste keer voldeed ik aan alle GGD richtlijnen, maar werd ik toch afgekeurd omdat ik geen tattoos had. Geheel onterecht naar mijn weten op dat moment. Dat werd een hele discussie, want na wat ik allemaal gezien had vond ik dat het wel best op niveau zat. Met de vraag of zij zelf wel profesioneel was en dus tattoos had, werd er gezegd dat het voor mij een vraag was en voor haar een weet. Toen heb ik haar gezegd dat al moet ik haar 100x langs laten komen, ik niet eerder een tattoo laat zetten als dat ik de keuring heb. Na de 2^e keer had ik de keuring te pakken en werd het al heel gauw heel druk. Achteraf ben ik er van overtuigd dat deze GGD-agent het bij het goede eind had, maar niet goed onderbouwd had. Ik ga in een ander blog praten over de inhoud hiervan. Na een half jaar was er van privacy in onze tuin geen sprake meer. Al snel was er een wachttijd en na een paar jaar was er een looppad van modder onstaan in de achtertuin en moest er snel wat veranderen.

Aan de overkant kwam een slooppand vrij dat ik mocht huren voor een mooi bedrag, maar dan mocht ik ook niet zeuren over de staat van het pand. Er zaten gaten in het dak, de vloeren waren rot, op veel plekken lag het glas eruit en er zat geen verwarming in... Het was me wat waard om dicht bij mijn gezin te kunnen zijn, dus de verbouwing kon beginnen. Intussen had ik ook al meerdere aanvragen gekregen om een leerling op te leiden. We hadden op dat moment veel aan het lopen dus daar was geen tijd voor. Ook tijdens de verbouwing hebben we veel meegemaakt... Toen we klaar waren duurde het maar even of onze eerste leerling Mark kwam bij ons aanschuiven. Mark is een getalenteerde en artistieke kerel met een sterke drive. Dit was weer iets nieuws en opnieuw een avontuur welke ik nooit meer vergeet. Ook in deze periode werden mijn sterktes en zwaktes afgetast en heb ik weer veel geleerd. Inmiddels is Mark voor zichzelf begonnen en is het een artiest geworden die wat heeft toe te voegen aan de scene. We hebben intussen meerdere leerlingen gehad die opgeleid zijn volgens onze waarden en normen. Onze waarden en normen zijn bijvoorbeeld een hoge mate van discipline: beter lange termijn stabiliteit, dan korte termijn pieken. Hoge mate van verantwoordelijkheid en je moet een echte creatieveling zijn. Verder staat de klant centraal en werkt die samen met de artiest.

Na veel verbouwingen zijn we nu nog een stuk groter dan waar we begonnen. We hebben 5 ontwerpplekken, 6 tattooplekken en 3 knipplekken. Jazeker, ook de kappers staan voor je klaar bij Sailors and Crooks! En natuurlijk is dit blogbericht voor mij te beperkt en ga ik een andere keer graag met jullie in op de details!

Groeten,

Gerrit Grootenhaar